Herbert Hoover – 31 prezydent USA

Herbert Hoover portret

Stany Zjednoczone w swojej historii miały 45 osób, które sprawowały urząd prezydenta kraju. Jednym z nich, na stanowisku 31. prezydenta Stanów Zjednoczonych, był Herbert Hoover. Jego prezydentura przypadła na bardzo trudny dla USA okres, wynikający z kryzysów gospodarczych.

Herbert Hoover – początki działalności politycznej

Działalność polityczna Hoovera rozpoczęła się od tego, iż w 1917 roku został przewodniczącym niezależnej agencji federalnej Food Administration, która kontrolowała produkcję, dystrybucję i konserwację żywności w USA podczas udziału tego kraju w I wojnie światowej. Została ona przekształcona w Administrację Pomocy Amerykańskiej.

W 1920 roku, Herbert Hoover, wstąpił do Partii Republikańskiej. Krótko potem, jego kandydatura była rozpatrywana przy nominacji prezydenckiej. Mimo to, ówczesnym prezydentem USA został Warren Harding. Jednak to dzięki niemu, Hoover został mianowany sekretarzem handlu.

Nie trzeba było jednak długo czekać, aby prezydentura została zaproponowana i Herbertowi Hooverowi. Już podczas konwencji republikanów, udało mu się otrzymać nominacje w pierwszym głosowaniu. W trakcie oficjalnych wyborów, w głosowaniu powszechnym, uzyskał on 21 milionów głosów, natomiast Kolegium Elektorów przyznało mu 444 głosy, co uczyniło go 31. Prezydentem Stanów Zjednoczonych. 

Hoover z synem Allanem (po lewej) i wnukiem Andrew (powyżej), 1950

Źródło: en.wikipedia.org

Herbert Hoover a ekonomia USA

Ekonomia była głównym zagadnieniem, na jakim koncentrował się Hoover, zarówno podczas swojej kampanii wyborczej, jak i tuż po objęciu urzędu. Jak zapewniał koniunktura, czyli sytuacja gospodarcza USA była w dobrym stanie. Jednak kilka miesięcy po zaprzysiężeniu Hoovera, doszło do krachu na giełdzie Wall Street. Natomiast wraz z początkiem Wielkiego Kryzysu doszło do:

  • gwałtownego spadku cen wszystkich akcji,
  • zmniejszenia produkcji przemysłowej,
  • podniesienia wskaźnika bezrobocia itp.

Próby zażegnania kryzysu

Herbert Hoover przedstawiał wiele pomysłów na zażegnanie kryzysu gospodarczego, niestety nie były one wystarczające, aby ekonomia mogła wrócić do formy sprzed krachu na Wall Street. Herbert Hoover starał się chociażby o zmobilizowanie inwestycji stanowych i federalnych, a także proponował pomoc federalną, która była jednak zbyt niska. Sprzeciwiał się pomysłom o robotach publicznych oraz wprowadzeniu zasiłków dla bezrobotnych. W związku z tym, bezsilne amerykańskie społeczeństwo rozpoczęło marsze głodowe. Jednak to dopiero marsz na Waszyngton wymusił rozdzielanie datków żywnościowych, dla najbardziej tego potrzebujących grup społecznych.

Podczas kryzysu gospodarczego, nie ucierpiała jedynie ekonomia USA. Kryzys pogorszył również kondycje międzynarodową oraz politykę zagraniczną. W tym czasie Hoover powołał Reconstruction Finance Corporation i Nadzwyczajną Komisję ds. Bezrobocia. Prezydent apelował również o ograniczenie produkcji rolnej oraz o przeznaczenie środków na pomoc charytatywną dla potrzebujących, jednak były to działania, które nie dały społeczeństwu zbyt dużego poczucia ulgi.

Zmierzch prezydentury Hoovera

Oprócz światowego kryzysu gospodarczego, w czasie prezydentury Hoovera miało miejsce wiele zdarzeń, które miały istotny wpływ na kształtowanie się polityki międzynarodowej. Kontynuowano pakt Kellogga-Brianda, usiłowano przeciwdziałać polityce ekspansjonistycznej Cesarstwa Japonii na kontynencie azjatyckim, a także stopniowo ocieplano stosunki z ZSRR.

Jeszcze przed zakończeniem Wielkiego kryzysu w 1933, rok wcześniej odbyły się wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych. Podczas kampanii wyborczej, Herbert Hoover zaczął znacząco tracić na popularności. Nie przeszkodziło to jednak Partii Republikańskiej w tym, aby wysunąć kandydaturę Hoovera. Jego głównym przeciwnikiem stał się Franklin Delano Roosevelt, który – jak pokazał czas – został wybrany na 32. Prezydenta Stanów Zjednoczonych.

Po zakończonej prezydenturze oraz opuszczeniu Białego Domu, Hoover rozpoczął pracę w Instytucie Wojny, Rewolucji i Pokoju. Jego późniejsza aktywność związana była głównie z tematem II Wojny Światowej. Publicznie krytykował możliwość dołączenia Stanów Zjednoczonych do walki, sprzeciwiał się współpracy z ZSRR, natomiast tuż po zakończeniu wojny, zajął się reorganizacją władzy wykonawczej (czyli egzekutywą, realizującą prawo).